13
Krótka historia sportu w Krakowie
– wicemistrza, dwukrotnie Puchar Polski (1985 i 1988 r.). W sezonie 1967/68 awansowały
do półfinału Pucharu Europy, a oprócz tego dwa razy trafiły do ćwierćfinału tych rozgrywek.
Trzeba przy tej okazji wspomnieć o grających od lat 60. XX w. szczypiornistach Hutnika Kra-
ków, trzykrotnych mistrzach kraju (1979, 1980 i 1981 r.) i również trzykrotnie sięgających
po Puchar Polski (1978, 1983 i 1986).
Chlubą krakowskiego sportu byli i wciąż są także pływacy. To krakowianka, Agnieszka Czo-
pek, podopieczna trenera Jacka Choynowskiego, zdobyła w 1980 r. pierwszy polski olim-
pijski medal w pływaniu. Ze stolicą Małopolski związana jest dwukrotna rekordzistka świata,
złota medalistka olimpijska z Aten, Otylia Jędrzejczak, która trenowała na jednym z krakow-
skich basenów, przy ulicy Grochowskiej (w Szkole Mistrzostwa Sportowego).
Równie utytułowanymi zawodnikami mogą pochwalić się krakowskie kluby tenisowe. Rodo-
witą krakowianką i zawodniczką AZS Kraków była Jadwiga Jędrzejowska, finalistka Wimble-
donu w grze pojedynczej z 1937 roku, finalistka mistrzostw USA w grze pojedynczej z 1937
roku, finalistka mistrzostw Francji w grze pojedynczej z 1939 roku, zwyciężczyni mistrzostw
Francji w grze podwójnej z 1939 roku, wielokrotna mistrzyni Polski.
To właśnie z Krakowa pochodzą i zdobywały w nim pierwsze sportowe szlify słynne siostry
Radwańskie – Agnieszka jest obecnie najbardziej znaną sportsmenką z Polski na świecie.
W tym miejscu należy dodać, że z Krakowa jest również inna wielka sportowa sława – Ro-
bert Kubica, pierwszy polski kierowca startujący w wyścigach Formuły 1. A także, że to wła-
śnie z krakowskiego klubu (Wawel) wywodzi się Robert Korzeniowski, czterokrotny mistrz
olimpijski w chodzie, trzykrotny mistrz świata i dwukrotny mistrz Europy.
Kraków, pewnie dzięki bliskości gór, ma też od lat dość silną pozycję w sportach zimowych.
Działa w nim szereg klubów narciarstwa alpejskiego. Hokejowa drużyna „Pasów” (Craco-
vii), działająca od 1923 r. dziewięciokrotnie zdobywała tytuł mistrza Polski. Po raz pierwszy
w 1937 r. i po raz ostatni w 2011 r., co jest jednym z dowodów na to, że cechą charaktery-
styczną krakowskiego sportu jest jego ciągłość i silne tradycje. To zaś przekłada się na jego
bogaty dotychczasowy dorobek.
To wyróżnia nie tylko uprawiane w Krakowie sporty masowe, ale także mniej popularne dys-
cypliny, np. judo (wielu mistrzów Polski i medalistów mistrzostw Europy, a wśród nich m.in. Cze-
sław Łaksa), boks, zapasy, kolarstwo czy lekkoatletyka, w których krakowskie kluby miały
całą plejadę wybitnych zawodniczek i zawodników. Ta cecha odnosi się też do sportów
niszowych, takich jak choćby gimnastyka sportowa (Helena Rakoczy, gimnastyczka Korony
Kraków i krakowskiego Wawelu, zdobyła brąz podczas olimpiady w Melbourne, w 1956 r.,
a podczas mistrzostw świata w Bazylei w 1950 r. aż cztery złote medale i jeden brązowy)
oraz gimnastyka artystyczna z piękną Teresą Folgą, zawodniczką MKS Krakus Nowa Huta,
wielokrotną mistrzynią Polski, która na olimpiadzie w Seulu w 1988 r. zajęła 7. miejsce w wie-
loboju indywidualnym i została Miss Igrzysk.
Wieloletnimi tradycjami i dużym dorobkiem sportowym może pochwalić się krakowskie jeź-
dziectwo, które rozwija się tutaj od dziesiątek lat (jeden z pierwszych tutejszych ośrodków
jeździeckich, Krakowski Klub Jazdy Konnej, powstał w 1957 r. i wciąż działa). A nawet tak
egzotyczne dyscypliny, jak rugby, w które gra się w Krakowie nieprzerwanie od 1973 roku,
gdy powstała sekcja tego sportu w klubie Juvenia.