Page 12 - © JMP Design (www.jmpdesign.eu) - PPP Suplement

12
Obiekty sportowe w Krakowie
swych klubów i organizowało zawody sportowe, choć władze okupacyjne tego zakazywały
(zabraniając działalności wszelkich polskich organizacji), pod groźbą bardzo surowych kar.
Niektórzy, tak jak 16 działaczy i zawodników Klubu Sportowego Dąbski, przypłacili taką
postawę swoim życiem.
Największą popularnością od początku krakowskiego życia sportowego cieszyła się, oczy-
wiście, piłka nożna. Kibice krakowskich klubów już przed II wojną światową mieli co fetować.
Krakowska Wisła i Cracovia (pierwszy oficjalny mistrz Polski, w 1921 r.) już wtedy należały
do ścisłej czołówki ogólnopolskiej. W okresie międzywojennym Wisła dwukrotnie sięgnęła
po tytuł mistrza Polski (1927 i 1928 r.), Cracovia aż cztery razy (1921, 1930, 1932, 1937),
a kolejne mistrzostwo kraju dołożyła grająca wówczas w pierwszej lidze Garbarnia (1931).
W latach powojennych krakowskie kluby piłkarskie utrzymały swą wysoką pozycję. Wisła
wywalczyła tytuł mistrzowski w 1949, 1950 i 1978 r. (potem jeszcze w 1999, 2001, 2003,
2004, 2005, 2008, 2009, i 2011 roku – w sumie w całej historii aż 13 razy, dzięki cze-
mu Wisła w tabeli wszechczasów polskiej Ekstraklasy zajmuje bardzo wysokie 2. miejsce),
a Cracovia w 1948 r., Wawel Kraków w 1953 r. został wicemistrzem kraju, a KS Hutnik
w 1996 r. zajął trzecie miejsce.
Wielkie sukcesy osiągały także krakowskie zespoły siatkarskie (było i wciąż jest ich w tym
mieście wiele). Na uwagę zasługuje kobieca sekcja TS Wisła Kraków, istniejąca od 1928 r.,
która sześciokrotnie zdobywała tytuł mistrza Polski, 12-krotnie wicemistrzostwo kraju i 10-krot-
nie trzecie miejsce. Po swoje pierwsze wielkie trofeum, srebrny medal mistrzostw Polski, się-
gnęła w 1947 r., a od rozpoczęcia rozgrywek ligowych (w 1954 r.) niemal nieprzerwanie
grała w Ekstraklasie.
Wyróżniali się również siatkarze Hutnika, których najlepszy okres przypadł na lata 1965-
-1990. Awansowali w tym okresie do I ligi, zdobyli dwa tytuły mistrza kraju (w 1988
i 1989 r.), a także wiele srebrnych i brązowych medali w mistrzostwach Polski.
W innych grach zespołowych krakowskie kluby notowały jeszcze większe osiągnięcia. Ko-
szykarki Wisły – seniorki (ich sekcja powstała jeszcze przed II wojną światową) aż 22 razy
sięgały po tytuł mistrza Polski, a 10 razy wywalczyły srebrny medal. Do ich trofeów należy
także 7-krotnie zdobyty Puchar Polski (m.in. w 2012 r.). Mistrzyniami kraju po raz pierwszy
zostały w 1963 r. i później dzierżyły ten tytuł niemal nieprzerwanie aż do 1988 r. (zdoby-
wały go też później, w 2006, 2007, 2008, 2011 i 2012 r.). Mają w swym dorobku także
międzynarodowe laury: drugie miejsce w Pucharze Europy w 1970 r. i trzykrotny udział
w półfinale tych rozgrywek.
Ma czym poszczycić się również drużyna seniorów sekcji koszykarskiej Wisły (powstała
w 1928 r.). Sześciokrotnie wygrywała mistrzostwa Polski (1954, 1962, 1964, 1968, 1974,
1978), a dwunastokrotnie zajmowała w nich drugie miejsce. Dwukrotnie zdobyła Puchar
Polski (1952 i 1978). Wielu koszykarek i koszykarzy Wisły grało w reprezentacji narodowej,
wśród nich m.in. Halina Iwaniec (w drużynie Polski wystąpiła aż 247 razy, dwukrotnie zdo-
bywając z nią wicemistrzostwo Europy, w 1980 i 1981 r.), Halina Kaluta (188 występów
w reprezentacji narodowej), Lucyna Januszkiewicz (199 meczów w barwach Polski), Andrzej
Seweryn (197) i Tadeusz Pacuła (134).
Do ścisłej ogólnopolskiej czołówki należały też przez wiele lat piłkarki ręczne Cracovii (se-
niorki), które 12 razy wywalczyły tytuł mistrza Polski (po raz pierwszy w 1956 r.), 15 razy